La noche vuelve con ella después de que la música se haya ido entre copas, risas, bailes…
Algo de esa canción ha quedado dentro de sí. Guitarra, voz gastada. Primero la oye susurrar, luego como grita en su mente y se desliza hasta su estómago provocando algo parecido a la inquietud, al dolor y al miedo. Una canción mal digerida, quizás.
No sabe.
Ya no sabe nada.
Al fin y al cabo, no se lo pasó mal.
Agarrarse a algo o alguien no es fácil, menos cuando últimamente todo lo que coge no es mas que fina arena.
“Sin miedo, cógelo”.
["Cógelo" – Muchachito Bombo Infierno]
29/09/07
El taller d'Escriptura Narrativa, de nou
Fa 6 anys
Cap comentari:
Publica un comentari a l'entrada